ගෝලීය මත්ස්‍ය තොග 21 වැනි සියවසේ ප්‍රක්ෂේපිත ගෝලීය උණුසුම ඉහළ යාමේ මට්ටම් යටතේ ඔවුන්ගේ සංඛ්‍යාව නැවත ගොඩනඟා ගැනීමට අරගල කරනු ඇතැයි නව අධ්‍යයනයක් ප්‍රක්ෂේපණය කර ඇත. දේශගුණික විපර්යාස සහ අධික ලෙස මසුන් ඇල්ලීමට එරෙහිව කිසිදු ක්‍රියාමාර්ගයක් නොගතහොත් මසුන් 35% කින් අඩු විය හැකිය.

බ්‍රිතාන්‍ය කොලොම්බියා විශ්ව විද්‍යාලයේ, සාගර විසඳුම් සඳහා වූ ස්ටැන්ෆර්ඩ් මධ්‍යස්ථානයේ සහ බර්න් විශ්ව විද්‍යාලයේ පර්යේෂකයන් පිරිසක් විසින් 1950 සිට 2100 දක්වා ජෛව ස්කන්ධ මත විවිධ ගෝලීය උෂ්ණත්වය ඉහළ යාමේ සහ මසුන් ඇල්ලීමේ ක්‍රියාකාරකම්වල බලපෑම ප්‍රක්ෂේපණය කර ඇත. ජෛව ස්කන්ධය යනු යම් ප්‍රදේශයක බර අනුව මාළු ප්‍රමාණයයි.

කැනඩාව ඇතුළු සාගර කලාප 226 න් 103 ක මත්ස්‍ය සම්පත ඓතිහාසික මට්ටමෙන් පහත වැටී ඇති බව පර්යේෂකයන් සොයාගෙන ඇත.

දේශගුණික විපර්යාස යටතේ අධික ලෙස සූරාකෑමට ලක් වූ මත්ස්‍ය තොග යළි ගොඩනැගීම සඳහා වඩාත් සංරක්ෂණය කෙරෙහි වඩාත් නැඹුරු ධීවර කළමනාකරණය අත්‍යවශ්‍ය වේ. කෙසේ වෙතත්, එය පමණක් ප්රමාණවත් නොවේ. අපගේ මත්ස්‍ය සම්පත ප්‍රතිනිර්මාණය කිරීමේ සැලසුම් ඵලදායී වීමට දේශගුණය අවම කිරීම වැදගත් වේයැයි ප්‍රධාන ලේඛක සාගර සහ ධීවර ආයතනයේ (IOF) මහාචාර්යවරය විලියම් චියුන්ග් පැවසීය. 

සෙල්සියස් අංශක 1.8 ක උෂ්ණත්වයකදී මත්ස්‍යයන් මත ඇති වන අතිරේක දේශගුණික බලපෑම් නිසා ධීවර කළමනාකරණය සාමාන්‍යයෙන් වසරකට ඉහළම තිරසාර ඇල්ලීම කෙරෙහි අවධානය යොමු කරන විට මත්ස්‍ය තොග නැවත ගොඩ නැගීමට නොහැකි වනු ඇති බව අධ්‍යයනය පුරෝකථනය කරයි.

ලොව පුරා සිටින මිනිසුන් වාර්ෂිකව ඉහළම තිරසාර මසුන් ඇල්ලීමෙන් හතරෙන් තුනක් පමණක් මසුන් ඇල්ලූයේ නම්, මත්ස්‍ය තොගවලට ඉහළ උෂ්ණත්වයකදී, 4.5 ° C දී නැවත ගොඩනඟා ගැනීමට නොහැකි වනු ඇත.

ගෝලීය වශයෙන් මත්ස්‍ය තොග වර්තමාන මට්ටමෙන් 36% දක්වා පහත වැටෙනු ඇති බව අධ්‍යයනයෙන් හෙළි වූයේ නරකම අවස්ථාවයි. මෙය සිදුවන්නේ ජාත්‍යන්තරව එකඟ වූ ඉලක්ක සපුරා ගැනීම ඇතුළුව ගෝලීය උණුසුම අවම කිරීම සඳහා කිසිවක් සිදු නොකළ විට සහ තිරසාර ඉලක්කවලින් ඔබ්බට අධික ලෙස මසුන් ඇල්ලීම සිදු වන විටය.

දේශගුණික විපර්යාස හේතුවෙන් ලෝකයේ මත්ස්‍ය සම්පතේ ඓතිහාසික මට්ටම් කරා ආපසු යාමට ඉඩක් නොමැති බව චියුන්ග් පවසයි. ලෝකය දැනට පූර්ව කාර්මික මට්ටමට සාපේක්ෂව 1.5 ° C උනුසුම් වීම ඉක්මවන අතර ඉදිරි දශක කිහිපය තුළ අංශක දෙකකට ළඟා වීමට නියමිත බවත් ඔහු පැවසුවේය. 

සාගර ගැටළු සඳහා වූ ස්ටන්ෆර්ඩ් හි සම-කර්තෘ කෝලිඩ් වැබ්නිඩ්ස් ඇතුළු පර්යේෂණ කණ්ඩායම, අධික ලෙස සූරාකෑමට ලක් වූ මාළු තොග නැවත ගොඩනැගිය නොහැකි දේශගුණික විපර්යාස මට්ටම් තීරණය කිරීම සඳහා පරිගණක ආකෘති භාවිතා කළහ.

“ආසියාව, පැසිෆික්, දකුණු ඇමරිකාව සහ අප්‍රිකාවේ නිවර්තන පරිසර කලාපවල මත්ස්‍ය ගහනය අඩුවෙමින් පවතින අතර විශේෂ දෙකම උතුරු දෙසට සිසිල් ජලය වෙත ගමන් කරන අතර මසුන් ඇල්ලීමේ ඉල්ලීම් හේතුවෙන් යථා තත්ත්වයට පත් වීමටද නොහැකි වේ” යනුවෙන් චියුන්ග් පැවසීය.

ගෝලීය උෂ්ණත්වය ඉහළ යාමේ ප්‍රතිවිපාක මුලින්ම දැනෙන්නේ මෙම කලාප බව ඔහු පැවසීය. ”අපගේ අධ්‍යයනයෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ සෙල්සියස් අංශක 1.5 ක සුළු වැඩිවීමක් පවා ආහාර සහ පෝෂණ සුරක්ෂිතතාව, ආදායම සහ රැකියා සඳහා ධීවර කර්මාන්තය මත යැපෙන නිවර්තන කලාපීය ජාතීන්ට ව්‍යසනකාරී බලපෑමක් ඇති කළ හැකි බවයි. “කතුවරයා පැවසීය.

DTE Staff විසින් Down to Earth වෙබ් අඩවිය වෙත ලියන ලද Want to eat fish tomorrow? Halt climate change, overfishing today නම් ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනයකි.